jueves, 7 de enero de 2010

2010 comienza raro raro...


Feliz año nuevo!!!

Comenzamos un año nuevo, en san Marteens, esta vez un poco especial, pues estoy ingresado en un hospital a consecuencia de una desafortunada o afortunada caida…pues sólo me he roto la muñeca, y ha sido una operación y dos tornillos….eso si, llevo 4 dias con mi amiga “ina”, la codeina y la morfina, sufriendo de terribles dolores, pero bueno en contrapartida, he conocido una navidad en el hospital, con personas que a pesar de sufrir terribles traumatismos y amputaciones sonrien a la vida, con enfermeras y cirujanos que aman su trabajo y tratan con amor a las personas que estamos ingresadas en el centro.
Y es eso, experiencia, estoy seguro de entender un poquito mejor la vida y a sus pasajeros….y yo que pensaba surfar y navegar…ahora debere quedarme en el mismo sitio hasta que este en condiciones…pero se que todo acontece para algo, y aceptandolo asi, sufres menos.
Lo siento por Aitortxo, que se ha encontrado con este pastel, que no creo hubiera imaginado para sus vacaciones en el caribe…al venir de visita para diez dias…
Bueno un abrazo a todos y ahí va una fotico para que se vea la cara que se le queda a uno…

9 comentarios:

Anónimo dijo...

La vida a veces te lleva por caminos raros... .Ahi estas tu con tu actitud,para sacarle "txispas".Animo!!!!!!!!
labarberagros.

Anónimo dijo...

Fíjate que hasta se te ve guapo, ya sabes que nada ocurre porque si, que te voy a contar, mis mejores deseos y una recuperación rápida para desengancharte de todas la ina menos de una, de mi, la Txina. Un abrazo Fermín

Casa Aramendia dijo...

kaixo fer:

los aitas me comentaron tu accidente y me apené mucho.Me alegra que te tomes las cosas de esta manera, pero para los momentos malos, aqui van nuestros animos.
Ahora toca reposo, engordar un poco, etc etc etc.......
Te seguimos de cerca, que lo sepas.
Este año estamos planteandonos ir en verano a Croacia, pero en autocaravana. Debe de haber buenas zonas para navegar.
Animo de nuevo. Oier, Eneko, Irati, Amaia y Javi

Rocio Palacios dijo...

pues nada chico, que entro en tu blog y te encuentro de esta guisa.
espero de verdad que esos tejidos, huesos , etc sepan quien el el que manda y se regeneren algo así como "YA".
Ya sabes amigo que no somos un cuerpo, (a pesar de que de la lata....) y que la mente recta sabe lo que "hay" .
A por ello, animo campeón,
desde Canarias un abrazo calido
rocío

Anónimo dijo...

Animo Fermin!! Hik esaten deken bezela gauza guztien alde ona ikusi behar dik eta aurrera!! Behintzat ohe bat daukak "en tierra firme" eta holako enfermera edukita (Aitortxo)...
Aprobetxatu deskantsatzeko eta erreserbak hartzeko!
Besarkada haundi bat!!
Jurgi, Ainhitze eta Adolfo.

Anónimo dijo...

Arriba amijo!!!! Que fas na cama,levanta dai !!!!Fuera bromas,me alegro que te quejes poco,sigues fuerte como siempre cabronazo,espero te recuperes pronto.Un abrazo desde Galicia.Felipe.

Anónimo dijo...

Aupa Ferminio!!!!!!!!!!
Animo y ke te recuperes pronto, (seguro que algo se te olvidaba por San Marteens), descansa y prepara la partida, ke esto acaba de volver a empezar!!!
Hunter

Anónimo dijo...

Aupa Fermintxo!!
Yo buscándote en el skype y tu refugiado en el hospi.
Me uno a la Txina -mucho mejor que la codeina, morfina, cafeína etc...-, a Rocío y entre los tres, te van nuestros mejores pensamientos con los mejor para tí.
Besarkada bat
Joserra

lisi dijo...

Aupa Wapeton, Bueno por lo que veo sigues vivito y coleando aunque un poco maniatado y nunca mejor dicho...je,je.. Igualmente has tenido la ocasión como tú dices de vivir una navidad diferente pero intensa a la vez.. Aprovecha todos los momentos tú que puedes.
Veras que enseguida reemprenderás ese gran viaje en tu life que seguro marcará un antes y un después en tí..
AUPA MOTEL ETA ZAIUNDU ASKKKKO
MUXU HAUNDIA...